I już po skwerku przy Dereniowej... POLEMIKA

Skwerek przy ul. Dereniowej - ostatni duży zielony teren na Imielinie - powoli zamienia się w pustynię. Spółdzielnia wycięła już kilkanaście drzew owocowych i porządkuje teren przeznaczony pod budowę apartamentowca. Inwestycja od lat budzi kontrowersje a dziś - u jej progu - pytań jest coraz więcej. Niejasności związane z wydawaniem pozwolenia na budowę przez urzędnika miejskiego tylko wzmagają atmosferę podejrzeń. SMB Imielin, oprócz powtarzania, że "wszystko jest zgodne z prawem" nie rozwiewa tych wątpliwości. Będziemy się przyglądać tej inwestycji i procesom zachodzącym wokół niej. 

Tymczasem publikujemy polemikę sąsiada zabudowywanego właśnie skwerku przy ul. Dereniowej do artykułu zamieszczonego w tygodniku "Passa" w ubiegłym tygodniu. Zazwyczaj nie publikujemy opinii nie odnoszących się do naszych łamów, ale tekst Włodzimierza Gacuty, mieszkańca od lat walczącego o zachowanie skwerku, rzuca światło na postępowanie miasta i spółdzielni w tej sprawie. Redakcja "Passy" nie zechciała opublikować polemiki to swojego tekstu - z jakich powodów? To pozostanie słodką tajemnicą tej redakcji... Oddajmy głos Włodzimierzowi Gacucie, mieszkańcowi sąsiadującego z inwestycją bloku:

Chciałbym odnieść się do artykułu autorstwa Tadeusza Porębskiego zatytułowanego „Kolejne zadania SMB Imielin”, który ukazał się w tygodniku "Passa" (nr 9 (748) dnia 5 marca 2015 r., str. 6). Pomimo twierdzenia autora, że przedstawia on sytuację w sposób neutralny, artykuł jest wysoce tendencyjny, a na dodatek pojawiają się w nim liczne nieścisłości. Poniżej kilka faktów.

Pani naczelnik Renata Kunert, wydając decyzję nr 417/URN/2014, nie uwzględniła faktu, że w dniu 13.11.2014 r. – czyli w ustawowym 14 dniowym terminie odwoławczym – przesłałem listem poleconym odwołanie do Wojewody Mazowieckiego od tej decyzji. Kopia potwierdzenia odbioru ostemplowana przez pocztę w dniu 13.11.2014 r., została odebrana w Kancelarii   Urzędu m. st. W-wy w dniu 14.11.2014 r., przez  sekr. Adama Marszala.

Pani naczelnik Renata Kunert, dopiero w dniu 17.11.2014 r. stwierdziła, że decyzja nr 417/URN/2014 stała się ostateczna z dniem 15.11.2014 r. Takie poświadczenie nieprawdy przez osobę uprawnioną do wystawienia dokumentów odnośnie do okoliczności wpływających na ocenę prawomocności decyzji, wprowadzające w błąd strony postępowania i decydujące o możliwości rozpoczęcia przez inwestora robót budowlanych wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 271§kk. Pani Naczelnik obejmowała swoją świadomością, że poświadcza nieprawdę oraz że poświadczenie to dotyczy okoliczności mających znaczenie prawne o czym świadczą dokumenty dotyczące doręczenia organowi prowadzącemu postępowanie odwołania od niniejszej decyzji. Mazowiecki Urząd Wojewódzki  rozpoczął procedurę odwoławczą która trwa do chwili obecnej.

Autor artykułu pomija milczeniem fakt, że ok. 650 mieszkańców złożyło do Biura Architektury i Planowania Przestrzennego Urzędu m.st. Warszawy wnioski dotyczące miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Mieszkańcy domagali się zachowania skweru na osiedlu Imielin (na działce nr 26 i na części działki nr 25 w obrębie 1-10-22). Skwer ten to na nadmiernie zagęszczonym osiedlu Imielin jedyna oaza zieleni. Rośnie na nim aktualnie 76 dorodnych drzew i ponad 70 krzewów. Po likwidacji skweru osiedle Imielin przekształci się w miasto typu średniowiecznego, z nadmiernie zagęszczoną zabudową i wynikającymi z tego niedogodnościami dla mieszkańców. Zniszczenie skweru jest też sprzeczne z art. 74 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który nakłada na władze publiczne obowiązek ochrony środowiska, a także z art. 86, który przewiduje ustawową odpowiedzialność za spowodowanie pogorszenia stanu środowiska.

Autor artykułu przytacza też następującą wiadomość: „władze spółdzielni przypominają, że w sierpniu ub. r. urwana z topoli Simona gałąź zraniła przechodzącą kobietę”. W rzeczywistości na skwerze nie rośnie żadna topola Simona, tylko osika. Poza tym, tak się akurat złożyło, że 7 sierpnia 2014 r. po godz. 23.30, przechodząc przez skwer stwierdziłem, że osika była nienaruszona. Następnego dnia rano, tzn. 8 sierpnia 2014 r., zobaczyłem osikę zdewastowaną, z połamanymi gałęziami. Miejsce i sposób złamania sugerowały celowe działanie. Zawiadomiłem więc policję o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Dwaj funkcjonariusze policji, którzy przybyli na miejsce zdarzenia, nie wspomnieli o żadnej zranionej kobiecie, natomiast wezwali straż pożarną. Strażacy obcięli sterczące w miejscu złamań kikuty, ściągnęli na ziemię jedną gałąź, która zawisła na drzewie, i uporządkowali teren. Miejsca po obcięciu wystających kikutów nawet w chwili obecnej, po siedmiu miesiącach od zdarzenia, są zdrowe, bez śladów spróchnienia. Żadnej wichury w nocy nie było, zaś inne drzewa pozostały nienaruszone.

Fakt ten jest sprzeczny z twierdzeniem władz spółdzielni SMB Imielin, że drzewa na skwerze są spróchniałe i chore. Dysponuję filmem, który ukazuje piękno skweru zarówno latem, jak i zimą. Wszystkie drzewa posiadają dobrze rozgałęzione korony, pokryte gęstym i zdrowym listowiem. Jak zdrowy jest drzewostan skweru świadczy m.in. fakt, że w styczniu 2015 r. podczas wichury na skwerze nie złamało się ani jedno drzewo, ani nawet jedna gałąź. Jednocześnie, 50 metrów poza skwerem, obok budynku przy ul. Warchałowskiego 11, złamała się jedna wierzba płacząca, mimo że była zdrowym drzewem i została posadzona na przełomie lat 80/90-tych XX wieku przez gospodarza domu.

Sfilmowałem również tzw. „rewitalizację”, którą wykonała SMB Imielin na wiosnę 2014 r. Polegała ona na dewastacji drzew i krzewów. Niektóre krzewy wycięto całkowicie. Po „rewitalizacji” pozostały też dwa pnie po drzewach i jeden pieniek po iglaku.

Kolejna kwestia to parkingi dla mieszkańców. W artykule napisano, że „inwestor spełnił wszystkie, bez wyjątku, zalecenia zawarte w pozwoleniu na budowę, jak również w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu”. W decyzji nr 66/URN/13 o warunkach zabudowy z dnia 15 maja 2013 r. jest napisane, że „inwestor odtworzy miejsca postojowe w ilości 168 mp.” oraz „planowana inwestycja nie może zmniejszać ilości ogólnodostępnych miejsc postojowych”. Niestety, z chwilą rozpoczęcia prac budowlanych zlikwidowano 2 parkingi na w/w 168 miejsc postojowych. Właściciele samochodów parkują obecnie wszędzie, gdzie tylko się da, w miejscach przeznaczonych do parkowania i poza nimi. Stwarza to realne niebezpieczeństwo dla pojazdów i pieszych, szczególnie dla dzieci i osób w podeszłym wieku.

Autor z podziwem wspomina o europejskich standardach rozwoju miast. Warto wspomnieć, że obecnie w rozwoju każdego prawdziwie europejskiego miasta ogromny nacisk kładzie się na przestrzeń publiczną, również na parki i zieleńce. Priorytetem jest zapewnienie mieszkańcom miast godnych warunków życia. Nic nie stoi na przeszkodzie, by budowano nowe bloki mieszkalne poza Imielinem i nie zagęszczano już obecnie przeludnionego osiedla, pozbawiając go jedynej oazy dorodnej i zdrowej zieleni.

Włodzimierz Gacuta

Link do tekstu w Passie: KLIKNIJ

[ZT]3369[/ZT]