Zamknij

Ursynowskie hospicjum. "Tutaj dalej tętni życie!" ZOBACZ

09:30, 05.04.2015 Redakcja haloursynow.pl Aktualizacja: 19:50, 11.04.2015
Skomentuj FHO FHO

Od wielu lat mieszcząca się na Ursynowie Fundacja Hospicjum Onkologiczne próbuje nas przekonać, że hospicjum to nie poczekalnia przed tym najgorszym, ale że wciąż tętni w nim życie. W Wielkanoc - święto ponownych narodzin - o pracy nad zapewnieniem życia jak najlepszej jakości rozmawiamy z prezes FHO Dorotą Jasińską.

Dlaczego zdecydowała się Pani objąć funkcję prezesa Fundacji Hospicjum Onkologiczne św. Krzysztofa?

Sądzę, że motywacja wynikała z moich osobistych przeżyć. Z pojęciami „onkologia” i „śmierć” zetknęłam się już jako osoba dwudziestoletnia. W tym czasie moja mama umierała na raka. Wiele lat później podjęłam się pracy, najpierw w Polskiej Unii Onkologii, a potem także w Fundacji Hospicjum Onkologiczne, żeby móc robić dla ludzi to, czego nie mogłam zrobić dla mojej mamy. Mama była więc osobistym bodźcem, ale chodziło mi też o to, żeby pracować w miejscu, w którym pomoc ludziom dotkniętym chorobą nowotworową jest wymierna. Gdzie można realnie komuś pomóc i przynieść ulgę. W tym właśnie upatruję sens swojej pracy w Hospicjum św. Krzysztofa.

Opieka nad pacjentami onkologicznymi, zwłaszcza tymi w najcięższych stanach, to sprawa bardzo trudna. Nie tylko zresztą z medycznego punktu widzenia. Nie przerażała Pani ta świadomość, kiedy podejmowała Pani pracę w hospicjum?

Absolutnie nie! Przeciwnie, miałam nadzieję, że będę mogła coś zmienić, że będę mogła pomagać ludziom, którzy tu spędzają resztę życia i tu odchodzą. Chciałam też, i chcę nadal, zmieniać postrzeganie tego miejsca. Mogę powiedzieć, że nawet bardzo się cieszyłam z tego wyzwania. To olbrzymia satysfakcja móc stworzyć naszym pacjentom wrażenie bycia w domu, a przynajmniej w miejscu bardzo przyjaznym. Móc je „odszpitalnić”, a z pacjentów zdjąć poczucie osamotnienia, odosobnienia, odizolowania. Zdjąć z hospicjum piętno poczekalni przed tym ostatecznym i nieuniknionym. Bardzo wszyscy się o to staramy. Chcemy, żeby było to miejsce, w którym ludzie chcą przebywać – czy to się dzieje z konieczności, jak w przypadku pacjentów, czy z wyboru - dotyczy to rodzin pacjentów, odwiedzających ich przyjaciół i znajomych, a także pracowników i wolontariuszy hospicjum. Chcemy, żeby było to miejsce przyjazne dla wszystkich. Miejsce, w którym chce się spędzać czas z innymi ludźmi. Po prostu normalne, ciepłe, przyjacielskie. I radosne, wbrew pozorom. Wiem, że brzmi to dosyć dziwnie, ale głównie dlatego, że taki, a nie inny stereotyp hospicjum pokutuje w społeczeństwie.

Jak zmienić ten stereotyp?

To wymaga lat pracy. Również edukacyjnej. Staramy się zwalczać stereotypy codzienną postawą. Poznają nas pacjenci, ale też ich rodziny i przyjaciele, którzy tutaj przychodzą, odwiedzają chorych. Jest ich coraz więcej. Staramy się też wychodzić do ludzi. Nie zamykać się za murami naszej fundacji. Pokazujemy, że tutaj dalej tętni życie. Życie – mamy nadzieję – najlepszej możliwej jakości.

Organizujemy pikniki, paradę bożonarodzeniową i wiele innych imprez. Robimy to po to, żeby pokazać, że jesteśmy. Tu na Ursynowie. Chcemy, żeby z każdym rokiem przyłączało się do nas coraz więcej mieszkańców, dorosłych i dzieci. Organizujemy zajęcia i zabawy dla dzieci, zapraszamy na scenę przeróżnych wykonawców, są występy, koncerty...

Ale piknik to także głośna muzyka, zgiełk?

Głośna muzyka, ale wesoła i radosna…

Pacjentom to nie przeszkadza?

Absolutnie. Proszą, żeby otworzyć okna! Chcą posłuchać, chcą się cieszyć razem ze wszystkimi. Ci poruszający się samodzielnie wychodzą i bawią się z nami, niektórzy wyjeżdżają na wózkach, a nawet proszą o wystawienie ich łóżek na zewnątrz. Razem ze wszystkimi uczestniczą w zabawie.

Piękne, kolorowe, świetnie wyposażone wnętrza. Nowoczesne łóżka i sprzęt dla pacjentów. Zadbany, śliczny ogród. Do tego pikniki, akcje i parady… Nie ma Pani przypadkiem za dużo pieniędzy?

Ha, a to dobre! No właśnie nie mam, i między innymi dlatego to wszystko organizujemy. Możemy organizować dzięki hojności naszych darczyńców i sponsorów. My, jako hospicjum, nie wydajemy na to ani złotówki. Ale dzięki tym wydarzeniom pozyskujemy dobroczyńców, takich zwykłych, naszych sąsiadów. Ludzi, którzy może nie mają zbyt dużych pieniędzy, ale każda złotówka wrzucona przez nich do naszej skarbonki jest ważna. Jeśli liczba takich przyjaciół będzie rosła, to będziemy w stanie pozyskać bardzo dużo środków, które są nam potrzebne na codzienne funkcjonowanie, codzienne życie – przede wszystkim hospicjum stacjonarnego.

Brakuje nam 100 tys. zł miesięcznie. Musimy „nadgryzać” żelazną rezerwę, a to jest bardzo niepokojące. Usługa, którą gwarantuje państwo, a my musimy ją świadczyć, jest niedoszacowana. Trochę ponad pięćdziesiąt procent kosztów pobytu pacjenta w hospicjum finansuje NFZ, resztę musimy znaleźć sami. Realny, rzeczywisty koszt opieki nad jednym pacjentem dziennie to w tej chwili 374 zł, podczas gdy NFZ płaci nam 220 złotych. Do tego dochodzą nadwykonania, za które nie możemy uzyskać refundacji. Nasza sytuacja finansowa naprawdę nie jest wesoła.

Chce Pani powiedzieć, że za jakiś czas hospicjum… położy się w hospicjum?

Mam nadzieję, że nie… Dopóki uda nam się budzić wrażliwość naszych sąsiadów i potencjalnych darczyńców, dopóki będziemy mieć energię, żeby pozyskiwać środki.  Trzeba też pracować nad zmianą finansowania samej usługi, myślę, że to musi się w końcu zmienić. Dobrze byłoby, gdyby NFZ zechciało płacić za nadwykonania, ponieważ przyjmujemy więcej pacjentów niż przewiduje kontrakt. Już sam zwrot pieniędzy za pacjentów nie ujętych w limitach byłby ogromną pomocą. Wiemy, że kołdra NFZ jest krótka, a potrzeby gigantyczne, musimy więc, jako społeczeństwo, sami się tymi potrzebami zainteresować i… podzielić z potrzebującym bliźnim.

*Wywiad będzie zamieszczony w "Hospiku" - biuletynie FHO, który wkrótce trafi do skrzynek pocztowych ursynowian

(Redakcja haloursynow.pl)

Co sądzisz na ten temat?

podoba mi się 0
nie podoba mi się 0
śmieszne 0
szokujące 0
przykre 0
wkurzające 0
facebookFacebook
twitterTwitter
wykopWykop
komentarzeKomentarze

komentarz(0)

Brak komentarza, Twój może być pierwszy.

Dodaj komentarz

0%