Właśnie zakończyła wyjątkowy marsz – w ciągu niespełna trzech tygodni pokonała ponad 450 km po polskim wybrzeżu razem ze swoim psem. Anna i "Mucha" ruszyły z Ursynowa, aby realizując projekt "Lato z Psem" pieszo pokonać trasę: Świnoujście – Gdańsk. Ich misją było pokazanie, że wakacje z psem można zorganizować i mogą być one naprawdę udane.

5 maja założyła na plecy 10 kilogramowy plecak, zapięła swojej towarzyszce smycz i ruszyły na prawie trzytygodniową wyprawę, podczas której pokonały ponad 450 km. Ich codzienna trasa zakładała pokonanie około 35 km codziennie, niezależnie od pogody. Nie obyło się bez przygód.

Jednak w całej wyprawie chodziło o coś więcej niż sam marsz. Ani Skrzypczak, mieszkance Ursynowa i autorce bloga psiedrogi.pl, przy organizacji wyprawy zależało na realizacji pewnej ważnej idei.  

– Chodzi o wszystkie psy, które w okresie przedurlopowym są porzucane jak przedmioty przez swoich właścicieli. Sam pomysł urodził się z miłości do mojego psa – "Muchy", która ma teraz ok. 4 lat, a jest z nami od 2,5 roku – opowiada Ania.

- "Mucha" została znaleziona latem w lesie. Była przywiązana do drzewa przy jednej z głównych wylotówek z Warszawy, wycieńczona i wyczerpana. Takich psów jak ona są tysiące rocznie. Swoim przemarszem chciałam zwrócić uwagę na ten problem i pokazać, że wakacje mogą być spędzane z psem i mogą być bardzo udane – tłumaczy.

Problemy ze spaniem

Przez prawie trzy tygodnie Ania i "Mucha", codziennie pokonując kolejny odcinek zaplanowanej trasy, zatrzymywały się w innym miejscu, aby pokazać, że znalezienie miejsca do noclegu z czworonogiem chociaż bywa trudne, to jest możliwe.  Zdarzyło się, że ludzie, do których dzwoniła, aby zarezerwować pokój, chcieli ja przyjąć, ale licząc 50 zł od osoby, 10 zł za psa i… 250 zł za ozonowanie po nim pokoju.

- To był chyba największy problem, tym bardziej, że szukałam noclegów w maju, przed sezonem i część obiektów była jeszcze nieczynna – mówi Ania. – Najczęściej właściciele nie przyjmują psów, tłumacząc odmowę alergią innych gości albo koniecznością dodatkowego sprzątania. My zostawiałyśmy po sobie idealny porządek – zapewnia.

Zdarzyło się też kilkakrotnie, że właściciele oddzwaniali na następny dzień mówiąc, że przemyśleli sprawę i jeśli Anna i "Mucha" nie mają jeszcze kwatery, to jednak nie jest to duży problem. - Bo naprawdę nie jest! – podkreśla Ania i dodaje, że w wielu miejscach noclegowych spotykały się też z ciepłym i serdecznym przyjęciem, bo właściciele kwater i pensjonatów coraz częściej postrzegają psy jako pełnoprawnych członków rodzin swoich gości.

W drodze

Podróż zaczęła się od 11 godzinnej jazdy pociągiem, która odbyła się bez najmniejszych problemów. "Mucha" tego dnia zjadła jedynie śniadanie, była pojona i wyprowadzona na długi spacer przed jazdą.

– Kolej pobiera niewielką opłatę, kupuje się tzw. bilet dla psa, natomiast koleje podmiejskie traktują psa jak bagaż – kupuje mu się bilet bagażowy. Kwota za rejs tramwajem wodnym z Helu do Trójmiasta jest spora, ale tam w ogóle nie pobiera się opłaty za psa. "Mucha" świetnie znosiła wszystkie te podróże – opowiada Ania.

Jednak zdecydowana większość zaplanowanej trasy prowadziła turystycznymi szlakami pieszymi, wyznaczonymi wzdłuż wybrzeża Bałtyku. Na swojej drodze podróżniczki trafiły m.in. na Woliński Park Narodowy, który dał im specjalne zezwolenie na przejście z psem po przedstawienie terminu, trasy i powodu. – To było wyjątkowe pozwolenie na przejście, a nie na spacerowanie, załatwione z wyprzedzeniem – podkreśla Ania.

Słowiński Park Narodowy pozwala na wejście z psem na część swoich szlaków, ale na odcinku plażowym nie wolno wprowadzać czworonogów - tam piechurki obeszły Jezioro Łebsko, aby nie łamać przepisów. I natrafiły na prawdziwe trudności.

- Na Bagnach Izbickich na terenie Słowińskiego Parku Narodowego przeżyłam naprawdę dramatyczne chwile. Nie spodziewałam się aż tak złego stanu szlaku i wpadłam do grzęzawiska obiema nogami powyżej kolan. Nie było mi do śmiechu! Na szczęście smycz "Muchy" miałam zaczepioną do pasa na biodrach i to pomogło mi się wydostać z podmokłego torfowiska – opowiada Ania, która podczas wydostawania się bagna uszkodziła nogę. Nie zrezygnowała jednak z dalszej wyprawy, zmieniła jedynie trochę pierwotny plan marszu.

Podróżniczki stołowały się w lokalnych knajpkach i smażalniach, nigdy nikt nie zwrócił Ani uwagi, że jest z psem.

- Nie ma przepisu, który zakazywałby wstępu z psem do lokali gastronomicznych (z wyłączeniem strefy kuchennej). To zależy tylko od dobrej woli właścicieli. Na szczęście nie było z tym żadnego problemu, zazwyczaj siadałyśmy na zewnątrz, często oferowano miskę z wodą, a raz nawet rybkę dla psa – mówi Ania.

Lato z psem

Ania do swojej wyprawy przygotowywała się nie tyko logistycznie i kondycyjnie. Najistotniejszy był dla niej cel informacyjny i edukacyjny projektu "Lato z Psem" - rozpowszechnianie idei odpowiedzialności za psa, nieporzucania zwierząt przed wyjazdami na wakacje oraz popularyzowania aktywnego spędzania urlopu z psiakami. Podczas wyprawy prowadziła zajęcia proekologiczne dla uczniów w dwóch kołobrzeskich szkołach, na szlaku rozdała 750 ulotek i rozmawiała z setkami nieznajomych.

- W trakcie trasy rozmawiałam z wieloma osobami na temat celu mojej podróży. Spotkało mnie dużo zrozumienia, ale też zdziwienia. Widać było, że taka akcja i rozmowa jest potrzebna. A "Mucha", jako żywy przykład porzuconego i uratowanego psa, zmieniała punkt widzenia wielu rozmówców – opowiada Ania.

- Wielkie wyzwanie za nami – to ważne dla naszej więzi pies-człowiek. Zrobiłam co mogłam. Mam nadzieję, że co najmniej kilka osób zastanowi się nad tym problemem i przekaże tę wiedzę innym. Może dla jakiegoś psa będzie to oznaczało brak porzucenia. Może zadziała efekt motyla… - mówi z nadzieją właścicielka dzielnej "Muchy".