"Dostajemy tylko na bilet!" Wyznanie skazanego z Ursynowa.

Wyszedł z więzienia. Nie ma pieniędzy, mieszka w komórce, gdzieś na osiedlu. Można go spotkać na ulicach, prosi o pieniądze... twierdzi, że na jedzenie. Poznajcie historię bezdomnego Krzysztofa z Ursynowa.

Tydzień temu wyszedł z więzienia. Jak mówi był niesłusznie przetrzymywany. Próbuje odnaleźć się w pozawięziennej rzeczywistości. Na razie nie ma mieszkania, pieniędzy ani pracy. Zbiera na jedzenie:

- Po wyjściu z aresztu jest trudno. Jeżeli ktoś pracuje w więzieniu, (to jest połowa więźniów), to odkłada połowę pracy na tak zwaną "żelazną kasę", żeby mieć za co żyć po wyjściu. Niestety w areszcie jest mało pracy. Po wyjściu dostajemy na bilet i skierowanie do opieki społecznej. To jest śmieszne! Za co żyć, jak znaleźć pracę.

Podstawowym problemem po wyjściu na wolność to naznaczenie – czyli rodzaj ponownego karania więźnia przez społeczeństwo. Większość skazanych zostaje bez rodziny, przyjaciół, którzy są dla nich drabiną, dzięki której mogliby odbudować swój status społeczny. Były skazany pomocy szuka na ursynowskich ulicach.

- Niestety rodzina się ode mnie odwróciła. Gdyby mnie zameldowali byłoby łatwiej. Dostałbym lepszy socjal. Są ludzie, którzy pomagają, ale spotykam również osoby, które mnie wyganiają. Na pewno łatwiej jest dostać pieniądze niż jedzenie. Kiedy proszę o chleb, ludzie się oburzają. Myślą, że po wyjściu dostajemy pieniądze na życie. Oni po prostu dają na bilet! Można złożyć pismo, bo według kodeksu postępowania karnego jest tak, że więźniowi, który przesiedział pół roku należy się 1/3 średniej krajowej. Niestety, ciężko otrzymać gotówkę, podobno nie ma funduszu!

Elektronika, sprzątnie, własna działalność. Były skazany szuka pracy:

- Kiedy weszliśmy do Unii Europejskiej, osoby karane nie mają problemów z założeniem firmy. Myślę o własnej działalności. Niestety na wszystko potrzebuje czasu. Później to wszystko samo zaczyna się rozkręcać. Na razie mogę sprzątać, pracować w branży elektronicznej, cokolwiek.

Mimo ciężkiej sytuacji bezdomny wierzy, że uda mu się odnaleźć w pozawięziennej rzeczywistości:

- Musi się ułożyć. Nie ma tak, żeby się nie ułożyło. A później powoli, powoli, wszystko będzie lepsze!

*imię bohatera zostało zmienione