Małe jest piękne. I szczeka. Nie zawsze mamy do dyspozycji dużą przestrzeń, szczególnie w blokach. Są jednak psy, które dobrze odnajdują się w takich warunkach i chętnie ogrzewają kanapę. Przygotowaliśmy zestawienie małych ras, które nadają się do mieszkania, choć nie należy zapominać, że każdy pies, bez względu na rozmiar, potrzebuje codziennej dawki aktywności fizycznej i umysłowej!
Maltańczyk osiąga wzrost do 25 cm i waży od 3 do 5 kg. Co ciekawe, ta popularna rasa ma bardzo długą historię. Maltańczyki znane były już starożytnym Egipcjanom, Rzymianom czy Grekom. Przez wieki psy te były sprzedawane za wysokie sumy. Maltańczyki mają długą, najczęściej białą lub słoniową sierść. Warto ją codziennie wyczesywać, żeby nie było kołtunów. To towarzyski, dość łatwy w wychowaniu i inteligentny pies. Pies tej rasy żyje do 16 lat.
Jamnik także znany jest już od stuleci, a może i dłużej. Niektórzy dopatrują się jego sylwetki w malowidłach w starożytnych świątyniach. W średniowieczu i później jamniki często wykorzystywane były do polowania. Ich znaną wielbicielką była królowa Wiktoria. Ze względu na sierść wyróżnić można jamniki krótkowłose, długowłose i szorstkowłose. Przeciętnie żyją do 15 lat. Psy te są bardzo lojalne i przywiązane do opiekunów, choć nieznajomych traktują z dystansem, a nawet niechęcią.
Yorkshire terrier to ulubieniec dzieci, ale należy pamiętać, że tak jak każdy inny pies, uroczy york to nie zabawka! Rasa ta powstała w XIX w. w Wielkiej Brytanii. Umaszczenie yorków jest najczęściej stalowo- lub srebrno-złote bądź ciemne. Psy te ładnie prezentują się z długim włosiem, jednak na co dzień jest to niepraktyczne i wielu właścicieli decyduje się na strzyżenie. Yorki wymagają regularnych kąpieli. Te małe pieski chętnie się bawią i lubią ludzi, w tym dzieci. Nie ufają obcym.
Chihuahua to kolejna rasa małych psów o długiej historii. Trochę więksi przodkowie chihuahy ozdabiali azteckie dwory. Chihuahua jest najmniejszym i najlżejszym psem w tym zestawieniu. Ma charakterystyczną piłkowatą głowę i duże oczy. Istnieje odmiana krótko i długowłosa. To dość bojowy pies, którego nie onieśmielają więksi i z pozoru groźniej wyglądający czworonożni koledzy. Raczej nie poleca się tych zwierząt w mieszkaniach z małymi dziećmi – szczególnie tymi bardziej aktywnymi.
Mops ma niemal błękitną krew. Początkowo był ekskluzywnie hodowany przez chińskie dynastie, a w szczególności dynastię Song, która panowała od 960 do 1279 r. Mopsów pilnowali strażnicy, a za hodowlę w niższych kręgach społecznych groziła nawet kara śmierci. Z czasem psy te rozprzestrzeniły się po kontynencie, a w końcu trafiły do Wielkiej Brytanii, gdzie szybko zapanowała moda na mopsy. Piesek znów lansował się na salonach – tym razem u królowej Wiktorii. Niestety rasa ta cierpi na choroby serca, urazy kręgosłupa i problemy z oddychaniem. Istotne jest, by zadbać o czystość fafli, bo mops łatwo może nabawić się grzybicy. W życiu codziennym pies nie ma dużych potrzeb, jeśli chodzi o spacery. Dobrze znosi życie w mieszkaniu. Jest też towarzyski i cierpliwy w kontaktach z dziećmi.
Buldog francuski ma dziadka Anglika. Urodę odziedziczył jednak bardziej po drugiej połówce buldoga angielskiego – bostonie terierze. Francuz waży do 14 kg, a jego wysokość osiąga 35 cm. Ma masywną budowę, szeroko rozstawione łapy i podobnie jak mops – krótką kufę. Buldog francuski ma bardzo sympatyczny charakter – jest łagodny i towarzyski. Lubi zabawę, także z psami innych ras. Warto mieć jednak na uwadze, że ze względu na budowę czaszki i reszty ciała ma skłonności do różnego rodzaju chorób. Może mieć problemy z oddychaniem, oczami i sercem, cierpieć na choroby skóry czy wady układu krążenia. Prawie jedna trzecia buldogów francuskich posiada wadę stawu biodrowego, dlatego buldog szczególnie potrzebuje miłości i troski.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz