TOP 9. Absurdy rowerowe na Ursynowie. Niektóre trwają już od dziesięcioleci!

Ursynów jest dzielnicą z jedną z najliczniejszych sieci dróg rowerowych. Stale coś się remontuje albo buduje. Mimo to wciąż nie brakuje tu rowerowych absurdów i niebezpieczeństw czyhających na fanów dwóch kółek.

Kilka tygodni temu społeczni aktywiści z organizacji Miasto Jest Nasze i Zielone Mazowsze stworzyli mapę warszawskich absurdów rowerowych. Zabrakło na niej Ursynowa - w ślad za tym postanowiliśmy stworzyć własną listę. Zawiera ona miejsca szczególnie niebezpieczne i uciążliwe dla rowerzystów na terenie naszej dzielnicy.

1. Definicja absurdu

To miejsce uważane jest przez mieszkańców Ursynowa za największy absurd. Ścieżka rowerowa kończy się tam... w krzakach. Rowerzyści ją omijają, bo ich zdaniem kompletnie nie ma sensu.

- Nie jeżdżę na rowerze, ale mieszkam tutaj od lat i uważam, że ta ścieżka to prawdziwa definicja absurdu. Nie wiem, czy ktoś po pijaku to projektował, czy był niespełna rozumu - mówi pani Barbara, mieszkanka ul. Nugat.

Ślepa ścieżka rowerowa znajduje się na rogu ul. Rosoła i ul. Nugat pod filią urzędu pocztowego nr 130. Były plany pociągnięcia jej dalej, jednak okazało się, że sprawę blokuje inwestycja, którą ma zrealizować przy ul. Rosoła Zarząd Dróg Miejskich. Miasto skierowało więc ruch na jezdnię.

- Wzdłuż ul. Rosoła od Ciszewskiego do Nugat rowerzyści mają już swoją drogę, w związku z tym nie rozważaliśmy na tym odcinku budowy kolejnej. Natomiast usytuowanie trasy po północnej stronie Nugat i połączenie jej z istniejącą już trasą na Rosoła wiązałoby się z kosztowną przebudową skrzyżowania, tak by było bezpieczne dla wszystkich użytkowników - mówi Mikołaj Pieńkos z Zarządu Dróg Miejskich.

Czyli na zniknięcie absurdu poczekamy jeszcze trochę.

To jednak nie koniec, bo w pobliżu znajdziemy kolejny absurd. Rowerzyści wjeżdżają na chodnik, zamiast poruszać się ulicą i mkną chodnikiem, aby wrócić na ścieżkę rowerową przy ul. Kiedacza. Zdaniem praktyków takie rozwiązanie się nie sprawdza i może być niebezpieczne. Stołeczny ratusz odkłada jednak ulepszenie tego szlaku rowerowego i nie planuje budowy, chociażby pasów rowerowych na jezdni.

2. Ścieżka, która wyprowadza w... pole

Do momentu kiedy nie powstanie park linearny na ul. Płaskowickiej, nie będzie ścieżki rowerowej od ul. Cynamonowej aż do ul. Pileckiego. Ścieżki ucinają się pośrodku pola, biegnąc donikąd. 

Przetarg na wykonanie pierwszego etapu parku przypada na marzec 2023 roku. Przy dobrych wiatrach może doczekamy się ścieżek w tym miejscu w ciągu ok. 3 lat. Ale jest już jaskółka zmian. ZDM ogłosił właśnie przetarg na pierwszy odcinek - od al. KEN do Dereniowej. Mieszkańcy uważają, że ścieżka przy rondzie Krahelskiej wygląda tragikomicznie.

- To wygląda, jakby w tym miejscu kończyło się miasto, bo potem długo, długo pole i nic. Muszę przedzierać się przez parkingi i krzywe chodniki drugą stroną ulicy. Proszę mi uwierzyć, nie chcę jechać chodnikiem, ale w godzinach szczytu ulica jest strasznie ruchliwa - mówi pan Tomasz, który codziennie jeździ ul. Płaskowickiej na Puławską.

3. Półśrodek

Kiedy pojedziemy już dalej ul. Płaskowickiej i skręcimy w ul. Stryjeńskich napotkamy kolejny absurd w postaci braku jakiejkolwiek ścieżki. Od ul. Przy Bażantarni aż do ul. Płaskowickiej straszy dziura w rowerowej siatce komunikacyjnej. Wybrany projekt z Budżetu Obywatelskiego na 2016 rok, przewidujący wytyczenie pasów rowerowych kosztem pasów ruchu dla samochodów, został zamrożony z powodu protestów mieszkańców i politycznych nacisków.

Budowana właśnie - też z budżetu obywatelskiego - ścieżka obok ulicy na odcinku od Kabat do Lidla będzie musiała na razie rowerzystom wystarczyć.

- Kiedy jest duży ruch, to muszę poruszać się chodnikiem. Tak jest bezpieczniej. Mam nadzieję, że kiedyś pociągną ją do Płaskowickiej - mówi pani Karolina.

A co z zamrożonym projektem. Dzielnica i miasto chcą czekać z decyzjami do otwarcia POW i przeprowadzenia analizy ruchu. Być może liczba aut zmniejszy się na tyle, że zwężenie Stryjeńskich nie będzie budziło protestów?

4. Dokąd prowadzą te pasy?

Widoczne na zdjęciu poniżej pasy przy ul. Ciszewskiego prowadzą donikąd.

- Jest to co prawda niewielki fragment, ale wyjątkowo szpetny. Tyle się mówi, aby upiększać Ursynów, a pasy na trawnik to kolejna z wielu urzędniczych pomyłek - mówi pani Krystyna.

Droga rowerowa wzdłuż ul. Ciszewskiego na odcinku od ul. Rodowicza-Anody do al. KEN ma już ok. 20 lat. Wykonana została częściowo z asfaltu, a w dalszym odcinku z kostki bauma, która pod wpływem warunków atmosferycznych uległa deformacji. Fragment bliżej alei KEN jest ciągle zalewany przy intensywniejszych opadach deszczu.

5. DDR przy domkach jednorodzinnych

Dróg dla rowerów brakuje przy najbardziej ruchliwych ulicach Ursynowa: Płaskowickiej czy Stryjeńskich. Pojawiają się jednak tam, gdzie tych rowerów jest wyjątkowo mało, a po jezdniach z pewnością nie grasują piraci drogowi.

Ścieżka przy ul. Wełnianej już po wybudowaniu w czasach burmistrza Piotra Guziała została uznana za absurd. Ten DDR na Kabatach ma zaledwie 300 metrów i biegnie wzdłuż osiedli domków jednorodzinnych i szeregowców. Zasadność tej ścieżki w takim miejscu można poddać w wątpliwość, jednak największym absurdem jest koniec ścieżki w połowie ul. Wełnianej. Potem rowerzysta powinien zjechać na ulicę. Po co więc została w ogóle wybudowana, skoro i tak zmusza rowerzystę do poruszania się po jezdni?

6. Jak kulą w płot

Kolejna rowerowa pomyłka mieści się u drzwi rektoratu SGGW - tam ścieżki kończą się na... ogrodzeniu. Jeden absurd to za mało - są dwa i oba znajdują się przy bramach, jeden obok Auli Kryształowej, drugi obok wydawnictwa uczelni. 

7. Chorobliwa znakoza

Na trasie kilkuset metrów ulicy Roentgena znajduje się aż 20 znaków. Według mieszkańców to nie tylko absurd, ale i marnowanie pieniędzy podatników. Takie oznakowanie jest zgodne z przepisami prawa i organizacją ruchu, bo przy każdym przecięciu ścieżki z wyjazdem z parkingu czy z boczną uliczką powinien stanąć znak informacyjny. Jednak kiedy stanie się na wysokości ul. Makolągwy, może się zrobić aż niebiesko w oczach!

Nie brakuje opinii, że urzędnicy przesadzili, bo nie przy każdym wyjeździe koniecznie trzeba ustawiać takie znaki, wiele zależy od interpretacji. Tu mamy przykład tej wyjątkowo dosłownej.

8. Wije się jak serpentyna

Absurdy rowerowe powstają także na świeżo wybudowanych ścieżkach. Droga przy ul. Zaruby została wybudowana w ramach budowy nowej szkoły. Na rogu Kabackiej coś poszło nie tak. Rowerzyści muszą przejechać przez jedne pasy, a potem przez drugie. A mogliby jechać wzdłuż łuku ulicy, bez konieczności przekraczania jezdni, gdyby tylko tak zaprojektowano drogę.

- Chyba projektant miał jakieś utrudnienie, bo trudno zrozumieć wykonane rozwiązanie, gdzie ścieżka dwa razy koliduje z jezdnią zamiast przejść bezkolizyjnie po zewnętrznej stronie zakrętu - zwrócił uwagę na nietypowe rozwiązanie pan Andrzej, mieszkaniec okolicy.

Okazało się, że... musiało tak być, bo dzielnica miała do dyspozycji tylko swój kawałek terenu. Fragment działki przy ulicy nie należy do miasta.

9. Kolejna pomyłka?

Kolejny absurd szykuje się na ul. Sępa-Szarzyńskiego. Brakuje kilku metrów, aby ta ścieżka łączyła się z ulicą Zaruby. Przed remontem było tam rondo do zawrotki dla rowerzystów. Teraz droga urywa się przed górką piachu. Oznacza to, że rowerzyści będą brodzić w błocie, a ci bez błotników wyjadą z brązowym paskiem na plecach.

Dzielnica obiecuje, że nie zostawi tej sprawy. Planuje na własną rękę utwardzenie łącznika z ul. Iwanowa-Szajnowicza. Więcej zrobić nie można, bo plan miejscowy przewiduje w tym miejscu drogę - czyli przebicie połączenia między dwoma odcinkami ulicy. Nie nastąpi to szybko.