O zbereźnej Adzie, niekończącej się zabawie i wyjątkowym "Domku". KONKURS

Dziesięcioletnia Adrianna nie miała pojęcia, że jej dziecięca zabawa z siostrą przerodzi się w sposób na życie. Dziś, 16 lat później, opowiada nam o tym, jak to się stało, że mieszka w domku dla lalek i właśnie wydała swoją pierwszą powieść.

Historia Adrianny zaczyna się niewinnie – od zabawy na dywanie – w domu dziadków w rodzinnych stronach jej mamy. Tam pierwszy raz ze swoją siostrą zaczęła tworzyć zmyślone losy lalkowych bohaterów. Z czasem Agnieszka, Monika, Anna zaczęły żyć własnym życiem. Jednak ich bezkonkurencyjną królową była od zawsze duża Ada.

Dziecięca zabawa zaowocowała wydaniem pierwszej z trzech części „Domku”, powieści obyczajowej z wątkami fantastycznymi, która miała swoją premierę pod koniec lutego.

Na dywanie

Adrianna Szymańska od dziecka związana jest z Ursynowem. Tu chodziła do szkoły podstawowej i gimnazjum na ul. Koncertowej, później do liceum im. A. Kamińskiego. Tu bawiła się z koleżankami na podwórku, tworząc wspólnie niesamowite opowieści.

- To było jeszcze dzieciństwo bez telefonów, ze sporadycznie używanym Internetem. Kiedy spotykaliśmy się na dworze wymyślaliśmy historie, odgrywaliśmy role – wspomina Adrianna.

Pierwszy tom jej trylogii powstał w rodzinnym domu na Surowieckiego, a okładkowe zdjęcie zrobiono na Kopie Cwila. Jednak dywan, na którym wszystko się zaczęło, znajdował się 100 kilometrów stąd.

- Dywan był w Rykach, mieście, z którego pochodzą moja mama i ciocia, w mieszkaniu dziadków. W 2003 r. przyjechałyśmy tam z siostrą na ferie zimowe. Ja miałam niecałe dziesięć lat, a Ania siedem. Chciałyśmy się w coś bawić, a że nie było tak dużo lalek i mebelków jak teraz, musiałyśmy bardziej używać wyobraźni – mówi Adrianna i wspomina m.in. biurko dla Barbie z opakowania po lodach „Zielonej Budki”.

Zabawa sióstr była o tyle nietypowa, że występowali w niej zarówno duzi, jak i mali bohaterowie, co oznaczało, że role odgrywały lalki, ale też dziewczynki. W zabawie brały udział prawdziwe meble oraz mebelki dla lalek. Ten motyw „małych i dużych” pojawia się w debiutanckiej powieści Adrianny.

Pierwsze postaci miały imiona polskie: Agnieszka, Monika, główna bohaterka książki – Ada – dostała imię trochę z braku pomysłu i tak już zostało. Kolejne, często zachodnie imiona, pojawiały się w trwającej latami zabawie, za sprawą fascynacji zagranicznymi gwiazdami.

Fabuła na początku adekwatna do wieku „reżyserek” z czasem nabierała rozpędu, a wymyślona rodzina rozrastała się o kolejne postaci wraz z pojawieniem się następnych lalek. - Ta zabawa w zasadzie trwa do teraz. Może nie siedzimy już na dywanie, ale nadal tworzymy dialogi, świat nadal jest żywy – mówi autorka.

Droga do domku

Pomysł opisania „Domku” i świata Ady pojawił się tuż przed maturą i okazał się decydujący przy wyborze kierunku studiów. Aby mieć dobry warsztat Adrianna zdecydowała się zdawać na filologię polską. Na drugi plan zeszło marzenie o… archeologii, z którego jak mówi, nie zamierza rezygnować.

Na razie skupia się jednak na promocji „Domku” i dokończeniu jego trzeciej części. - Spisując zabawę z dzieciństwa bardzo staram się oddać najdokładniej to, co udało nam się wtedy stworzyć. Fabuła jest oparta na tym, co już zostało przeżyte – opowiedziane, przebawione. Właśnie zamykam trzeci tom – mówi autorka.

Większość dialogów musiała zostać odtworzona, ale jeden był nagrany na kasetę magnetofonową. – To taka „kapsuła czasu”, zupełnie inne głosy, szmery na taśmie – opowiada Adrianna. – To odegrana i zostawiona scena. Wyjątkowa pamiątka – dodaje.

Od pierwszego słowa na ekranie komputera do wydania ponad 500 stron w półtwardej oprawie minęły ponad cztery lata. Kiedy autorka postawiła końcową kropkę, zaczęła starania o wydanie swojej powieści. A jak sama przyznaje - łatwo nie było.

- Debiuty są trudne do wydania i poprowadzenia na polskim rynku. Ja mam to szczęście, że pomaga mi przyjaciel grafik, autor okładki i twórca dwóch stron internetowych (domeknovel.com oraz adriannaszymanska.com). Niewielu poczatkujących autorów ma swoją stronę – mówi Adrianna, która wysyłała powieść do wielu wydawnictw. Wysiłek się opłacił, bo książka od trzech tygodni sprzedaje się w internetowych księgarniach.

W wersji mini

Ale nie samym słowem człowiek żyje - książkowa Ada i jej twórczyni Adrianna muszą też gdzieś mieszkać. Pierwsza ma swój Domek, w którym mieszka wraz z rodziną, a ci, którzy są z nią najbliżej, mogą poznać jej tajemnicze zdolności. Ada oprócz nietypowych mocy, ma też konkretny charakterek.

- Ada żyje już bardzo długo na świecie. Odczuwa więc swoisty dystans, beztroskę. Ma duże poczucie humoru. Wchodzi szczerze w różne relacje, nie ma problemu z komentowaniem. Bywa zbereźna. Ale potrafi być też poważna, to naprawdę złożona postać – opowiada autorka.

Sama Adrianna niedawno „wyfrunęła z gniazda” i do swojego pierwszego mieszkania przywiozła od dziadków dawne zabawki, bo miniaturki to jej hobby. W szczególności upodobała sobie skalę 1:6, typową dla lalek Barbie.

- Uwielbiam te wszystkie akcesoria. Ale jestem dość wybredna! Nie kupuję wszystkiego, co rzuci mi się w oczy. Naprawdę musi mnie urzec. Czasem robiłam małe mebelki, jak drewniany stół dla dziecięciu osób, teraz częściej kupuję coś, co mogę przerobić, przemalować, tapicerować. Ostatnio np. kupiłam naprawdę spory różowy jacht i odrestaurowałam go. Teraz jest biały, luksusowy z pięknym sterem i basenem – opowiada.

Mając swój własny „domek”, przy dźwiękach ulubionej muzyki, Adrianna może pisać dalej. A póki starczy jej weny, dopóty Ada może nie martwić się o swoje losy.

KONKURS

Jeśli jesteście ciekawi, co wydarzyło się w „Domku” i jakie moce posiada Ada, weźcie udział w konkursie.

Wystarczy do 24 marca przesłać na adres redakcji odpowiedź na pytanie: A Ty w co w dzieciństwie bawiłeś się na dywanie?

Pięć najciekawszych historii zostanie nagrodzonych książką „Domek”.